سوزان جین گیلمن که به‌خاطر ترکیب بی‌نظیر طنز و عمق‌شناسی‌اش شناخته می‌شود، نویسنده پرفروش نیویورک تایمز پنج کتاب است – غیرداستانی «تیارای من را ببوس»، خاطرات «منافق با لباس سفید پف‌آلود» و «مرا در معبد بپوش». از بهشت، به‌علاوه رمان‌های «ملکه بستنی خیابان اورچارد» و آخرین او، «دونا ساختمان را ترک کرده است».
گیلمن برای نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز، دیلی بیست، سالن، گاردین، Real Simple و مجله خانم و دیگران نوشته است. او مفسر برنامه «همه چیزها در نظر گرفته شده» رادیو عمومی ملی بود و یک سخنرانی در TEDx در مورد فرآیند خلاقانه، «هیچ رعد و برق وجود ندارد» ارائه کرده است. کتاب های او به ده ها زبان منتشر شده است.
او برنده جوایز ادبی برای روزنامه نگاری و داستان کوتاه خود شد. او همچنین جایزه “گوشی طلایی” را برای ضبط کتاب صوتی “ملکه بستنی خیابان اورچارد” دریافت کرد.
او یک بار به مصاحبه‌کننده‌ای گفت: “من هرگز قصد نوشتن کتاب‌هایی را نداشتم که مردم را بخنداند. عشق اصلی من همیشه داستان‌های ادبی بوده است. با این حال، حتی با تاریک‌ترین کارهایم، مردم همیشه به من می‌گویند که بخش‌هایی از آن خنده‌دار است. اذیتم کن چون آرزو داشتم داستایوفسکی آمریکایی با سینه باشم.
با این حال، زمانی که در واشنگتن دی سی زندگی می کردم، در یک کارگاه نویسندگی در مرکز نویسندگان بتسدا شرکت کردم. اولین داستانی که ارائه کردم، داستانی دلخراش از اعتیاد یک مرد بود که کلاس را تحت تاثیر قرار داد. دومی داستانی پوچ درباره هویت اشتباه بود که مملو از یهودیان، راستافاری ها، لزبین ها و بهداشتکاران دندان بود. برای ناراحتی شدید من، کلاس این یکی را بی نهایت بیشتر دوست داشت. بعد از کلاس، مردی مرا کنار کشید. او گفت: “باید به شما بگویم.” همسرم با سرطان سینه دست و پنجه نرم می کرد. دیشب داستان تو را برایش خواندم و این اولین بار در دو سال گذشته بود که او واقعاً خندید. شما یک هدیه دارید لطفا آن را نادیده نگیرید. همه نمی توانند یک زن بیمار را روی تخت بیمارستانش بخندانند. آن وقت بود که در نهایت شایستگی را در کمین خودم دیدم و از مبارزه با آن دست کشیدم.”
اگرچه او در حال حاضر عمدتاً در سوئیس زندگی می کند، قلب و پاهایش هرگز از شهر زادگاهش نیویورک دور نیست.
