مری الیزابت پیفر (متولد 21 اکتبر 1947) که با نام مری بری پیفر نیز شناخته می شود، روانشناس و نویسنده بالینی آمریکایی است. کتاب‌های او عبارتند از: «زندگی در نور: مراقبه‌هایی درباره ناپایداری» (2022) و زنان پارویی شمال (2019)، کتابی در مورد پیری برازنده.قبل از آن، او قایق سبز: احیای خود را در فرهنگ واژگون شده ما (2013) و کتاب پرفروش احیای اوفلیا: نجات خود دختران نوجوان (1994) را نوشت.پیفر در سال 1969 مدرک لیسانس انسان شناسی را از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و دکترای روانشناسی بالینی از دانشگاه نبراسکا-لینکلن در سال 1977 دریافت کرد. او در سال 2001 یک محقق راکفلر در رزیدنس در بلاجیو بود. او دو آمریکایی دریافت کرد. استنادات ریاست انجمن روانشناسی. او موردی را که در سال 2006 دریافت کرده بود، به عنوان اعتراض به تصدیق APA مبنی بر اینکه برخی از اعضای آن در تکنیک های بحث برانگیز بازجویی در خلیج گوانتانامو و در “محل های سیاهپوست” ایالات متحده شرکت می کنند، پس داد.پیفر فعالانه در مجلس قانونگذاری ایالت نبراسکا شرکت می کند و نظر خود را از طریق نامه هایی به سردبیر لینکلن ژورنال استار بیان می کند. او مقاله ای برای نیویورک تایمز در مورد دشواری دیدگاه های سیاسی مختلط نبراسکا و نیاز به سیاستمداران مترقی تر نوشت. او به شدت با خط لوله Keystone XL مخالف است و از لایحه قانونی 802 نبراسکا حمایت می کند، هدف از آن ایجاد یک کارگروه ایالتی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی بود و آن را “فرصتی برای آموزش و کار بر روی مشکلات مربوط به تغییرات آب و هوا” نامید. “
